Алтран шаргалтах шүйтэн элсийг хурууныхаа завсраар урсган суухдаа, өөрийгөөэлсэн цаг мэтээр төсөөлнө. Би ийм л үед цаг хугацааг атгачихсан юм шиг гэгэлзэн суудаг даа...

Thursday, May 1, 2014

Ж.Дүүрэнтөгс: Уран бүтээлд шингэсэн эрчим хэзээ ч хувирахгүй...

 
 
Хэн нэгэнтэй ханатлаа ярилцаад буцахдаа би гариг ертөнцийн өчүүхэн нэгэн эд эс гэдгээ мэдэрдэг. Учир нь надаас тэс өөр бодолтой үй олон хүмүүс энэ ертөнцөөр дүүрэн буй. Тэдний хэдхэн хувь нь миний дэргэдүүр өнгөрч, цөөхөн хэдтэй нь л би нүүр учирч ярилцдаг. Энэ удаад би мөн л шинэхэн танилаа эрхэм уншигч танд танилцуулах гэж байна. Тэр бол манай сэтгүүлийн зочин, уран бүтээлч Ж.Дүүрэнтөгс юм. Тэрбээр бидний нүдэнд дасал болсон олон ч баримлыг бүтээсэн билээ.

-Та их гоё, ховор нэртэй юм аа.
-Миний аав жүжгийн зохиолч, найруулагч хүн байсан. Би ууган хүү нь болохоор нэрийг минь их л бодож, зөгнөж өгсөн байх. Нэр маань хувь зохиолоо дагуулж ирсэн хэмээн бэлэгшээж эзэн нь байхыг хичээдэг дээ.

-Таны зурж буй зураг их хачирхалтай санагдлаа. Чонон толгойтой, монгол дээлтэй баатар эр үү дээ. Юу өгүүлж байгаа юм бол?
-... Өрөөсөн хөлөө үхэр бууны суманд үйчихсэн, тэгсэн хир нь сүлд тугаа тулан өндийж байна. Ялагдашгүй, дийлдэшгүй, дуусашгүй гэсэн санаа. Энгэрээс нь бэлтрэг цухуйж байгаа нь чонын хийморьтой эрчүүд төрсөөр л байх болно гэдгийг илэрхийлж буй. Энэ зэргийн утгатай зүйлийг ярьж омогшиж болдог юм чинь зурж яагаад болохгүй гэж...